Cholera in Haiti

Ontbijt voor onze tent.

Door gebrek aan elektriciteit en goede internet verbindingen kunnen we niet goed e-mailen, maar hier dan toch even een korte update!

De school gaat geweldig goed, we hebben fantastische studenten, we zijn zo trots op hen! De afgelopen 2 dagen hebben ze in een lagere school hier vlakbij een programma voor trauma counseling en rouwverwerking met ruim 100 kinderen verzorgd, nadat we dit eerst met hen zelf gedaan hadden. Het was zo aangrijpend! Met Johan’s knie en oogontsteking gaat het ook steeds beter, en ik heb hier zelfs niet eens last van mijn rug gehad. We zijn dankbaar!

Maar waar we specifiek gebed voor willen vragen is voor de gezondheid van de bevolking.

Donderdagochtend is er in een stadje, St Marc, hier 80 km ten noorden Cholera uitgebroken. Er is daar een grote basis van Jeugd met een Opdracht. De leider, Terry Snow, bracht die dag nog iemand naar het ziekenhuis die erg ziek was, maar helaas overleed die persoon onderweg in de auto. Die dag overleden er 135 mensen aan Cholera, een ziekte met heftige diarree waar je binnen een paar uur aan kan overlijden door uitdroging. Gisteren was het aantal al tot 400 opgelopen.
Het is nog niet bekend of het ook in Port au Prince uitgebroken is, maar als je hier de situatie ziet:
• geen of open riolen,
• overal tentenkampjes van 10-20 tenten zonder wc’s,
• de grote tentenkampen hebben meestal chemische wc’s van het rode kruis, maar die zijn ook heel moeilijk schoon te houden met zoveel mensen die ze gebruiken,
• er zijn hier bijna geen kranen waar stromend water uitkomt, etc.

We hebben hier Nederlandse vrienden die vandaag naar St Marc gaan om te helpen, maar er is gebrek aan van alles, geen infuusvloeistoffen, geen naalden, geen handschoenen… We hopen door de contacten die we hier hebben met Amerikaanse chirurgen en met het Braziliaanse leger, een beetje te kunnen helpen.

Voor onze studenten heb ik gisteren een hele grote lading literflessen met handgel en chloor gekocht.

Willen jullie bidden voor bescherming tegen Cholera , en dat de epidemie in St Marc snel gestopt zal kunnen worden?

Heel veel liefs en Gods rijke zegen!

De kerk en de lagere school van de vader van een van onze studenten waren ingestort, dit is het nieuwe gebouw

Onze studenten bezig met counseling

Dit meisje tekende vier familieleden die tijdens de aardbeving overleden waren.

Ze hebben les, letterlijk op de brokstukken van de oude school en kerk.

Johan hield de kleintjes een uurtje bezig, terwijl onze studenten de traumacounseling met de onderwijzeressen deden.

Deze uk van drie zorgde de hele morgen heel lief voor haar zusje van 2 die ook gezellig meegkomen was naar schoool. Maar aan het eind van de morgen was ze op, en viel ze op mijn schoot in slaap. Ook haar moeder was tijdens de aarbeving overleden...

We zijn de school begonnen met 40 jonge Haitiaanse studenten!

“Bonjour, bonjour!” Klinkt het vrolijk overal om ons heen. We zijn in Haïti! Wat een voorrecht om hier te mogen zijn!

Het land en de stad doet me een beetje aan Angola herinneren: heeeel erg weinig infrastructuur, en geweldig vriendelijke mensen.

We hebben 40 studenten, enthousiast en leergierige jongeren. Elke voorganger van de 30 kerken waar we mee samenwerken mocht één of twee jongeren van hun kerk opgeven. De meeste jongeren hebben na de aardbeving niks te doen, scholen en universiteiten zijn ingestort, leraren zijn overleden… Er was dan ook een hele grote groep jongeren die zich voor onze school aangemeld had, maar helaas konden we er niet meer dan 40 aannemen, omdat we (nog) niet zulke goede voorzieningen hebben en het voor elke student ongeveer 500 dollar kost om deze drie maanden hier te wonen, eten, drinken, etc. Wat ze zelf niet kunnen betalen, maar voor het grootste deel (25 studenten) door Braziliaanse kerken gesponsord is.

We wonen allemaal in tenten met plastic zeilen erover, die helaas niet allemaal even waterdicht zijn tijdens de tropische regenbuien die hier nu bijna elke avond vallen. De kerk/school lijkt ook een beetje op een grote tent, de wanden zijn van blauw plastic met een golfplaten dak erop.

Er is hier geen stromend water of elektriciteit. Water wordt gekocht van een vrachtwagen die met een vrolijk muziekje van de Titanic (!) zijn komst aankondigt. Licht is er maar een of twee uur per dag als de generator aangaat. De wc`s die eigenlijk voor de cursus klaar hadden moeten zijn worden nog afgebouwd, hopelijk komen er vandaag deuren in! Douchen gebeurt gewoon buiten met kleren aan (zijn die ook meteen gewassen) met een emmer en kopje…

Sommige studenten woonden voor de aardbeving in mooie huizen, anderen waren al armer. Voor allemaal is het een grote aanpassing om nu toch wel heel primitief in lekkende tenten te wonen. We hebben dan ook heel veel respect voor hun goede houding. Ook is er niet veel eten, het meeste moet geïmporteerd worden, en meestal is er maar genoeg voor twee maaltijden per dag: voor ontbijt een beetje spaghetti met een scheutje ketchup erover, en dan voor de gecombineerde lunch/avondeten een flink bord rijst met een beetje bonenwater erover. Een trieste realiteit, niet alleen in onze school, maar in de hele stad.

Het is dan ook heel bijzonder de hoop, veerkracht, wilskracht, en vrolijkheid van de studenten mee te maken. Om half zes beginnen ze de dag met anderhalf uur voorbede en aanbidding. Dan vanaf 8 uur `s morgens tot 6 uur `s middags krijgen ze les. Johan geeft zittend les. Zijn knie is goed genezen, maar hij kan er nog niet lang op staan of ver mee lopen. Zijn oogontsteking is ook aan het genezen en hij is langzaam met de medicijnen aan het afbouwen. We rusten hier `s nachts wel lekker uit, gaan hier meestal met de kippen op stok (helaas ook met een haan, die om 2 uur `s nachts vindt dat het tijd is om te kukelen!).

We beginnen de eerste verhalen te horen van pijn en verdriet. Gisteren vertelde een voorganger ons, vader van één van de studenten, over de aardbeving en over zijn gezin. Over anderhalve week hebben we speciale lessen over trauma verwerking, dan zal er wel heel wat los komen. We hopen de studenten te trainen, zodat zij op hun beurt weer anderen zullen kunnen helpen, vooral kinderen in de vele tentenkampen die de stad rijk is.

Willen jullie voor hen en voor ons blijven bidden? Het is heel speciaal om op deze tijd in Haïti te mogen zijn en met deze jongeren te mogen werken. We zijn God dankbaar voor zijn trouw, en jullie allemaal die zo massaal emails gestuurd hebben, om ons te bemoedigen, die voor ons bidden, die financiën gegeven hebben: we voelen ons heel erg bevoorrecht met zulke geweldige meelevende familie en vrienden. Dank je wel! We wensen jullie Gods rijke zegen toe!

Tegenslagen en overwinningen

We zijn helemaal overweldigd met alle bemoedigende emails, giften en gebeden die we ontvangen hebben! Héél hartelijk bedankt voor al jullie blijk van medeleven en liefde! En ja goed nieuws: Johan is uit het ziekenhuis en aanstaande maandag reizen we naar Haiti!

Echt wel een wonder hoor! Één van Johans behandelende artsen zei nog nooit iemand gezien te hebben die zo snel weer opknapte als Johan. Ook al zijn bloeduitslagen!

Woensdag mocht Johan naar huis, en gisteren hadden we nog een laatste consult bij vier verschillende artsen, en allemaal waren ze het erover eens: jullie mogen weer reizen! Johan blijft nog wel deze maand in Haiti aan de antibiotica, maar meer uit voorzorg.

Een ander wonder was dat we onze vlucht konden verzetten, de vliegtuigen waren allemaal al vol, nergens plaats meer, maar dan nu toch gelukt!

Ja, we zijn God erg dankbaar. En jullie ook, die zo naast ons zijn gaan staan.

Velen schreven ons dat al deze tegenslagen te maken hadden met de geestelijke strijd die er heerst om Haiti. Dat geloven wij ook, hoewel we niet alles snappen of begrijpen. Maar deze week sprak één tekst me heel bijzonder aan, het is waar de here Jezus tegen Simon (Petrus) zegt: “Simon, Simon, weet dat satan jullie voor zich heeft opgeëist om jullie als graan te mogen zeven. Maar Ik heb voor je gebeden opdat je geloof niet zou bezwijken.”

Best wel verrassend en verbazend dat Jezus niet bad, dat Simon Petrus gespaard zou blijven van satans aanval, of dat Hij niet tegen de satan zei dat deze Simon Petrus niet aan mocht raken. Nee, Jezus bad dat zijn geloof stand zou houden. Dat is dan ook waar wij voor willen vragen, dat in alle strijd, we sterk mogen staan in ons geloof in Hem.

We wensen jullie Gods rijke zegen toe!