Terwijl we (nog) in Brazilië zijn…

In Rio de Janeiro is een ommuurde wijk, met maar één straat die toegang geeft tot de wijk. Dwars over die straat ligt een grote oude afgezaagde boom. Als je er met de auto naar binnen wilt, moet dat afgesproken zijn met de bende die daar de scepter zwaait. Er staan zwaar bewapende jongens naast de boom, die hem met dikke kettingen wegtrekken als je toestemming hebt met je auto naar binnen of naar buiten te gaan. Ook als je lopend de wijk binnen wilt, moet je eerst uitgenodigd zijn door iemand van de wijk, die je dan bij de boom opwacht, om daarna samen met je de wijk in te lopen. Ga je zonder begeleiding de wijk in, dan loop je een groot risico doodgeschoten te worden….

Wij waren een paar jaar geleden ook in die wijk uitgenodigd. Jeugd met een Opdracht had er vroeger al eens een werk gehad, maar dat lag nu stil. Zouden onze studenten van de Children at Risk School dat weer nieuw leven in kunnen blazen?
 

De children at Risk school in Rio de Janeiro

 Goed volk 

Een voorganger, die al meer dan 20 jaar een kerk midden in die wijk leidt, nodigde ons uit en wachtte ons op bij de boom. Je zou de afstand vanaf de boom tot aan het huis van JmeO in de wijk in 5 minuten kunnen lopen, maar we deden er 45 minuten over, want hij nam de tijd ons één voor één aan alle jonge en oudere mannen van de bende, die op straat stonden, voor te stellen, en te benadrukken dat we “goed volk” waren.

We liepen door smalle steegjes en bredere mooi schoongeveegde straten. Ik zag kleine, echte favela-huisjes, maar ook grote huizen met hoge muren eromheen, en eentje, waar nog net de grote draaiglijbaan overheen stak, die in hun privézwembad uitkwam. Auto’s stonden gewoon in de straten geparkeerd, en niet zoals in de rest van Brazilië, in garages, uit angst dat ze gestolen worden. Hier in deze wijk werd niet gestolen, hoewel dit een wijk was, waar de politie niet naar binnen kwam. Het was de bende die hier hun “recht” handhaafde.

Oorlog
Vele mensen die hier wonen, zijn hier geboren, en wonen hier hun hele leven. Maar de levensverwachting is hier niet zo hoog als in de rest van Brazilië. Er was vorig jaar nog een bloedige oorlog geweest met een bende van een naburige wijk, die aan vele jongens het leven gekost had. Maar nu was er weer vrede, de bende van deze wijk had alle verkooppunten van drugs weer onder hun controle.
 

Een andere achterstandswijk in Rio, waar JmeO een geweldig werk heeft.

Christelijke drugsdealers?

Met verbazing keek ik naar de vele muren in de wijk, die met vrolijke gele, roze, paarse en groene verf beklad waren, met grote duidelijke Bijbelteksten erop. Ja, werd me uitgelegd, de leiders van deze bende zijn christelijk… De leiders van de bende claimden dat God aan hun zijde stond, zodat niemand het in hun hoofd moest halen zich tegen deze leiders te keren… want “keerde je je tegen de leiders, dan keerde je je tegen God”, in hun opinie. Het werkte. In de super religieuze wijk, was er een ongezonde vrees voor God en dus ook voor de dealers. Zo hielden ze de mensen in hun greep. Wat een vreemde en kromme wereld, en dat zomaar midden in Rio de Janeiro.

Lange adem

Een groepje van onze studenten hervatte daarna inderdaad het werk met de kinderen en tieners, en in de afgelopen maand zijn we ze op wezen zoeken om te zien hoe het met hen gaat. Hoe leg je aan de kinderen van die wijk uit wat echt christen zijn betekent? Wie God echt is? En dat er buiten de muren van de wijk een hele grote wereld is? Onze ex-studenten, nu medewerkers van JmeO, hadden prachtige verhalen van kinderen die met hun kamp meegedaan hadden, en diep door God aangeraakt waren. Maar het werk daar, is een werk van de lange adem. We waren super geraakt om te zien, wat een hart deze medewerkers hebben voor de wijk, voor de kinderen en hun families.
 

Op de JmeO basis in Fortaleza

300 jonge tieners in Fortaleza

Terwijl ik daarna, eenmaal weer thuis, een website bouwde voor de Internationale Children at Risk Scholen, reisde Johan door naar Fortaleza. De JmeO basis daar heeft een schitterend werk met 300 jonge tieners. Ze hopen om in augustus ook hun eerste Children at Risk School te gaan draaien, zodat er meer medewerkers en studenten opgeleid kunnen worden in het werken met deze kinderen en tieners.
 

An adventure with God awaits: Children at Risk School!

Straatkinderen in Recife

Daarna gaat Johan door naar Recife. Daar leiden goede vrienden van ons, Mati en Julie, de JmeO basis. Zij hebben elkaar ongeveer 25 jaar geleden bij ons op de basis in Belo Horizonte ontmoet. Ik heb over Mati in mijn boek “Gods hart voor kinderen” geschreven hoe hij indertijd door de politie gekidnapt, mishandeld en bijna vermoord werd, omdat ze dachten dat hij één van de leiders van een straatjongens bende was.
 

Julie en Mati, de leiders van de JmeO basis in Recife

Ze leiden nu al vele jaren samen de basis in Recife, en geven ook al meer dan 20 jaar, elk jaar een Children at Risk school, om hun medewerkers en studenten op te leiden. Op een schitterend groot terrein, hebben ze naast alle leslokalen, huizen en appartementen voor medewerkers en studenten, ook een opvanghuis voor straatkinderen, en een grote kleuter- en lagere school voor de kinderen uit de aangrenzende wijk. Johan gaat er lesgeven in de Children at Risk School, en het is altijd heerlijk om de nieuwe plannen en dromen voor de toekomst met de leiders door te spreken.
 

Medewerkers van de JmeO basis in Recife

Aansluitend daarop begint onze grote twee maanden reis naar het uiterste noorden van Brazilië, op de grens met Venezuela, om te werken met de vluchtelingen, maar daarover meer in een volgende nieuwsbrief!

Onze kinderen wonen straks in 4 verschillende landen.

Toen we zelf al bijna 40 jaar geleden de keus namen om God te gehoorzamen en de zending in te gaan, vonden we het moeilijk om familie en vrienden achter te laten, maar gingen we het avontuur samen met God aan. Ook onze ouders, broers, zussen en vrienden vonden het indertijd lastig toen we Nederland verlieten, het is toch altijd een heel gemis.

We wonen nu al 35 jaar in Brazilië. Belo Horizonte is de stad waar onze kinderen opgroeiden, dat is de plek die we “thuis” noemden.

Nu staan we zelf op de plek van ouders, waarvan de kinderen niet alleen het huis verlaten hebben, maar ook het land waar ze in opgroeiden… Pieter, onze oudste staat op het punt met zijn gezin naar de VS te verhuizen, Dilma woont in Nederland, Johanneke woont met haar gezin in Engeland, Michele woont als enige van onze kinderen met haar gezin in Brazilië, en Davi woont ook in Nederland.

Lastig? Jazeker! 

Sinds 2011 zijn we niet meer met allemaal tegelijk samen geweest. Ik hoop en bid dat het misschien één van de volgende jaren wel weer gaat lukken. Als we in Brazilië zijn missen we het stel wat in andere landen woont, als we in Nederland zijn, idem dito! Daarbij reizen we nu zelf samen vele maanden per jaar om les te geven in weer andere landen.

Toch lukt het tot nu toe om met ieder van de kinderen en hun gezinnen elk jaar wat kwaliteitstijd te hebben. Soms niet zo lang en vaak als ik wel zou willen, maar God is trouw! Ook hebben we nu natuurlijk het geweldige voordeel van internet, met Whatsapp, Skype, Facebook, e-mails etc., om met elkaar in contact te blijven. Maar dat is toch niet hetzelfde als elkaar weer echt zien, en eens een flinke knuffel geven! Zou ik dan toch last hebben van het empty nest syndroom?

Gelukkig genieten Johan en ik ook heel veel van het samen zijn, en het samen God dienen, en weten we dat God trouw is, in al zijn zorg, voor ons, onze kinderen, familie en vrienden, of ze nu dichtbij of ver weg wonen.
 

Aan ieder die met ons meeleeft, ons geappt of gemaild heeft, voor ons gebeden heeft en die ons financieel ondersteund heeft, ons hartelijke dank! We wensen jullie Gods rijke zegen toe!


Gebedspunten

• Willen jullie bidden voor het werk met kinderen in nood in Rio de Janeiro, Fortaleza en Recife? Dat God de medewerkers elke keer weer mag leiden in de juiste aanpak en strategieën, en dat er altijd genoeg geld en vooral ook genoeg medewerkers en vrijwilligers zullen zijn voor al die plannen.
• Bid voor de lessen die we mogen geven op onze reizen door het noordoosten en noorden van Brazilië. Dat ze tot zegen en bemoediging zullen zijn voor vele studenten.
• Bid voor ons, onze kinderen en kleinkinderen. Dat God ons zal helpen altijd genoeg tijd voor elkaar te vinden, ook al zijn we niet de doorsnee familie, en wonen we ver bij elkaar vandaan.
• Bid voor mijn zus en zwager, hun kinderen en kleinkinderen. Mijn zwager Sieb is nog steeds ernstig ziek. Bid dat hij en de familie Gods zorg en aanwezigheid steeds duidelijk zullen ervaren.