 |
Nog steeds dezelfde leider
Het was de eerste grote internationale conferentie sinds het overlijden van Loren Cunningham, de oprichter van YWAM. Zijn vrouw, Darlene, vertelde dat veel mensen Loren, voor hij overleed, hadden gevraagd wie na zijn dood deze grote internationale zendingsorganisatie zou gaan leiden. Hij gaf altijd hetzelfde antwoord: “Degene die het vanaf het begin geleid heeft: de Here Jezus!”
Wat was het prachtig om de vele jonge zendelingen uit zoveel verschillende landen te zien, bijeen om samen God te zoeken, en zoals Darlene benadrukte: “Te luisteren naar Zijn stem, te gehoorzamen, en nooit op te geven!”
Dankbaar en gezegend
Bemoedigd vervolgden we daarna onze reis naar Richmond in de Verenigde Staten. Hier hadden ze, in plaats van kerstversieringen, eerst nog de versieringen voor het feest van dankzegging. Wat mooi om dan in grote warenhuizen allerlei producten te zien, van servetjes tot handdoeken tot wandborden, waarop staat: “Dankbaar en gezegend!” Wat mooi om daarbij stil te staan, en God gezamenlijk te danken.
Les in de klas, praktijk en “microlearning”
In Richmond waren we op een YWAM-basis om een Children at Risk School te pionieren. Na enkele jaren vooral online les te hebben gegeven, was het leuk nu weer op een fysieke locatie te zijn, en studenten persoonlijk te ontmoeten. Deze keer combineerden we het lesgeven in de klas in de ochtend met praktijklessen in de middag, waarbij de studenten onder andere hun eigen grote poppenkastpoppen maakten.
In de avonden was er “micro learning”, waarbij studenten korte (YouTube) filmpjes bekeken en artikelen lazen, via een speciaal voor hen ingerichte Google Classroom. Dit alles om hen op verschillende manieren te helpen de lesstof tot zich te nemen. Wat een prachtige mogelijkheden zijn er tegenwoordig om de lesstof op heel veel verschillende manieren aan te bieden, we zijn hier erg enthousiast over!
Studenten vliegen uit
In augustus in Jaipur, India en in september en oktober in Richmond, USA, hadden we studenten met een roeping voor India, Cambodja, Kameroen, Ecuador, en ook voor werk in Amerika in achterstandswijken, met vluchtelingenkinderen en hun families, en met kinderen in pleeggezinnen. Wat een voorecht om hen een stukje op weg te mogen helpen. We hopen en bidden dat hun werk veel vruchten zal dragen, en dat zij, met Gods liefde, veel kinderen, families en hele buurten zullen bereiken.
Dagelijkse herinneringen dat God van ons houdt!
En nu, in november zij we dus ondertussen in Brazilië aangekomen, en ja, hier hoor je ook overal in de winkels al de kerstmuziek uit de luidsprekers komen. De liedjes over de kerstman zijn aardig irritant, maar ik vind het heerlijk als ik zomaar opeens in de supermarkt een “Kom laten wij aanbidden” of een “Ere zij God” hoor. Het zijn kleine herinneringen, dat ons leven aan Hem toebehoort, dat Hij ons liefheeft, leidt en zegent. Dat de Here Jezus, God Immanuël, op aarde kwam om ons te redden, van zonde, verdriet, verlorenheid, en ons zijn vriendschap en zelfs meer dan dat: Zijn zoonschap aan te bieden. Wow!
Hoe een kleine hoektand de planning in de war gooide
We hadden het al helemaal geregeld. Johan werd 10 november 70 jaar en we hadden een flinke groep mensen uitgenodigd voor een barbecue. En daarna zou hij een week les gaan geven in Recife, in een stad in het noordoosten van Brazilië, waar ook een Children at Risk School gepionierd wordt. Maar dat liep even anders… Johan was met een loszittende hoektand naar de tandarts gegaan, en de wortel bleek gebroken. En toen ging het snel, een paar dagen later zat hij al bij de kaakchirurg, die een kleine chirurgie aan zijn gehemelte, tandvlees en kaak uitvoerde, met daarna aan hem de opdracht: “3 dagen liggen, niet praten, vloeibaar eten, en 2 weken lang geen lesgeven en geen fysieke inspanningen.”
Oeps! Een paar dagen later zou zijn verjaardag al zijn! In allerijl hebben we de gasten afgebeld en de datum opgeschoven, en de lessen in Recife vervangen door videolessen. Niet ideaal, maar wel een mooie oplossing!
Met Michele en Romeu en kids
Gelukkig gaat het al een stuk beter met Johan, en we genieten nu van de tijd met Michele, Romeu en de kleinkinderen Igor en Eva. Het is heerlijk om een paar weken zo intensief samen te kunnen zijn. Dan vergeten we weer voor eventjes, dat we zo ver bij elkaar vandaan wonen en hen zo missen.
Terug naar Nederland
Binnenkort vliegen we terug naar Nederland, wat ook weer fijn is na zo’n lange reis, om dan met de kinderen, kleinkinderen, broers en zussen en andere familie en vrienden in Nederland, ook weer kwaliteitstijd te hebben.
Voor volgend jaar zijn de voorlopige plannen om fysiek les te geven op enkele Children at Risk Scholen, en de derde module van onze online seminars op te zetten. Deze online seminars zijn steeds een groot succes geweest, met in totaal meer dan 800 studenten. Dus dat willen we wel graag blijven combineren met fysiek lesgeven.
Licht van de wereld
Maar in december hopen we dus eerst in Nederland het kerstfeest te vieren, het feest dat in zoveel landen van de wereld al maandenlang aangekondigd wordt, het feest van het licht in de wereld dat de duisternis verdrijft. Het feest van Jezus, onze Heer! We wensen jullie allemaal fijne feestdagen!
Gebedspunten
Johan heeft pasgeleden een interview gegeven. De podcast hiervan kan je via deze link luisteren: https://christelijknieuws.nl/2024/07/23/johan-lukasse-over-brazilie-en-kinderen-in-nood.
Studenten vliegen uit
In augustus in Jaipur, India en in september en oktober in Richmond, USA, hadden we studenten met een roeping voor India, Cambodja, Kameroen, Ecuador, en ook voor werk in Amerika in achterstandswijken, met vluchtelingenkinderen en hun families, en met kinderen in pleeggezinnen. Wat een voorecht om hen een stukje op weg te mogen helpen. We hopen en bidden dat hun werk veel vruchten zal dragen, en dat zij, met Gods liefde, veel kinderen, families en hele buurten zullen bereiken.
 |
| Jongetje in Jaipur, India |
Dagelijkse herinneringen dat God van ons houdt!
En nu, in november zij we dus ondertussen in Brazilië aangekomen, en ja, hier hoor je ook overal in de winkels al de kerstmuziek uit de luidsprekers komen. De liedjes over de kerstman zijn aardig irritant, maar ik vind het heerlijk als ik zomaar opeens in de supermarkt een “Kom laten wij aanbidden” of een “Ere zij God” hoor. Het zijn kleine herinneringen, dat ons leven aan Hem toebehoort, dat Hij ons liefheeft, leidt en zegent. Dat de Here Jezus, God Immanuël, op aarde kwam om ons te redden, van zonde, verdriet, verlorenheid, en ons zijn vriendschap en zelfs meer dan dat: Zijn zoonschap aan te bieden. Wow!
Hoe een kleine hoektand de planning in de war gooide
We hadden het al helemaal geregeld. Johan werd 10 november 70 jaar en we hadden een flinke groep mensen uitgenodigd voor een barbecue. En daarna zou hij een week les gaan geven in Recife, in een stad in het noordoosten van Brazilië, waar ook een Children at Risk School gepionierd wordt. Maar dat liep even anders… Johan was met een loszittende hoektand naar de tandarts gegaan, en de wortel bleek gebroken. En toen ging het snel, een paar dagen later zat hij al bij de kaakchirurg, die een kleine chirurgie aan zijn gehemelte, tandvlees en kaak uitvoerde, met daarna aan hem de opdracht: “3 dagen liggen, niet praten, vloeibaar eten, en 2 weken lang geen lesgeven en geen fysieke inspanningen.”
 |
| Cadeautje: een nieuw paar schaatsen! :) |
Oeps! Een paar dagen later zou zijn verjaardag al zijn! In allerijl hebben we de gasten afgebeld en de datum opgeschoven, en de lessen in Recife vervangen door videolessen. Niet ideaal, maar wel een mooie oplossing!
Met Michele en Romeu en kids
Gelukkig gaat het al een stuk beter met Johan, en we genieten nu van de tijd met Michele, Romeu en de kleinkinderen Igor en Eva. Het is heerlijk om een paar weken zo intensief samen te kunnen zijn. Dan vergeten we weer voor eventjes, dat we zo ver bij elkaar vandaan wonen en hen zo missen.
 |
| Igor haalde in die weken ook nog even 2 bronzen medailles op het wereldtoernooi van Taekwondo in Bahrein |
Binnenkort vliegen we terug naar Nederland, wat ook weer fijn is na zo’n lange reis, om dan met de kinderen, kleinkinderen, broers en zussen en andere familie en vrienden in Nederland, ook weer kwaliteitstijd te hebben.
Voor volgend jaar zijn de voorlopige plannen om fysiek les te geven op enkele Children at Risk Scholen, en de derde module van onze online seminars op te zetten. Deze online seminars zijn steeds een groot succes geweest, met in totaal meer dan 800 studenten. Dus dat willen we wel graag blijven combineren met fysiek lesgeven.
Licht van de wereld
Maar in december hopen we dus eerst in Nederland het kerstfeest te vieren, het feest dat in zoveel landen van de wereld al maandenlang aangekondigd wordt, het feest van het licht in de wereld dat de duisternis verdrijft. Het feest van Jezus, onze Heer! We wensen jullie allemaal fijne feestdagen!
 |
| Foto met AI gemaakt |
Gebedspunten
- Dank God met ons voor het mooiste cadeau dat we ooit kunnen krijgen: God Immanuël, God met ons.
- Dank God voor de vele jonge zendelingen, in landen als India, de Filippijnen, Amerika, Brazilië, Nederland, etc., die klaar staan om het goede nieuws te brengen op de vaak moeilijkste plekken. Dank God voor de geslaagde operatie die Johan onderging.
- Bid voor onze plannen voor volgend jaar, dat we nog veel zendelingen mogen opleiden en bemoedigen.
- Bid dat de mensen die nog in duisternis leven en de Here Jezus nog niet kennen, met alle voorbereidingen van het kerstfeest in winkels en kerken nieuwsgierig zullen worden, op zoek zullen gaan, en Hem zullen vinden!
Johan heeft pasgeleden een interview gegeven. De podcast hiervan kan je via deze link luisteren: https://christelijknieuws.nl/2024/07/23/johan-lukasse-over-brazilie-en-kinderen-in-nood.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten