Eva

Eva, een van onze kleinkids, het 3 jarige dochtertje van Michele en Romeu, hier samen op de foto met haar broertje Igor, probeerde vrijdag haar speelgoedkast te beklimmen... Dat ging niet goed...Een plank viel, Eva viel, en op de een of andere manier was haar ringvinger helemaal doorgesneden. Ze moest snel naar de eerste hulp waar haar vinger er weer werd aangehecht,en na een nachtje en een dagje ziekenhuis, is ze weer thuis, maar het is nu afwachten of haar vingertje genoeg doorbloeding krijgt, of dat het toch nog geamputeerd moet worden. Willen jullie voor haar bidden?

Rode kaarten en marathon lesgeven

“Goeiemiddag meneer, mag ik u even een rode kaart geven?” Aarzelend hield de man met zijn gele voetbalshirt zijn pas in om verbaasd de kaart aan te nemen.

“Eh, waar heb ik dat aan te danken?”

“We zijn een campagne aan het houden, om mensen bewust te maken, dat tijdens grote evenementen zoals de WK, heel vaak kinderen, tieners en jonge vrouwen ingezet worden om aan de extra vraag aan prostitutie te voldoen, dat willen we tegengaan…”

Evangeliseren en rode kaarten

We stonden met een flinke groep jongeren rode kaarten uit te delen aan de vijftigduizend mensen die op de voetbalwedstrijd van de Confederations Cup afgekomen waren. En doordat er ook nog eens overal in Brazilië, en dus ook in Belo Horizonte, massale protesten uitbraken, die op sommige dagen wel meer dan honderdduizend mensen op de been brachten, zwelde de groep van mensen die we op straat wilden bereiken tot ongelooflijke proporties!

De protesten hielden ruim 2 weken aan. Vooral de mensen die in het begin van de manifestaties de straat opgingen, stonden erg open om onze rode kaarten aan te nemen, er samen over door te praten en ook de evangelisatiefolders uitgebreid te lezen. Het was bijna te vergelijken met een Koninginnedag- sfeertje: mooi weer, iedereen vrij, lekker buiten…

Ongenoegen

Maar wat verder in de week, werden de protesten grimmiger, er kwamen uit andere steden, wat ze “professionele protesters” noemden, en het geweld en vandalisme nam schrikbarend toe. Het was begonnen met acties over de verhoging van de prijs van het buskaartje, maar het werd al snel groter, met duizenden mensen die de straat opgingen om te protesteren tegen corruptie, en om betere medische zorg en beter onderwijs te eisen. Wat begon met een paar honderd mensen, werden al gauw tientallen duizenden. Het duurdere buskaartje bleek de druppel geweest te zijn die de emmer van ongenoegen bij zoveel Brazilianen deed overlopen.

Met z`n allen biddend en evangeliserend de straat op

Het gemeentebestuur had voor de Confederations Cup (wat eigenlijk een oefenronde is voor de WK die hier volgend jaar gehouden zal worden), een stel grote tv schermen op strategische plaatsen in de stad opgesteld, zodat tienduizenden mensen daar de wedstrijden zouden kunnen volgen. Maar de mensen kwamen helemaal niet kijken… ze liepen allemaal mee in de manifestaties!

Wij hadden ook plannen gehad, om op zo`n plein, vlak bij de plaatselijke prostitutie wijk, onze rode kaarten en evangelisatiefolders uit te delen, maar moesten toen ook even onze strategieën aanpassen. We besloten, zolang de optochten vredig verliepen, ook op straat tussen de mensen aanwezig te zijn, biddend en evangeliserend. En onze DTS (Discipelschaps Training School) besloot elke avond van de wekenlange protesten een tijd van lofprijs en gebed te houden op het centrale plein van de stad. Onze hele basis werd erbij betrokken, we hadden een geweldige tijd, en het deed me denken aan de begintijd van de basis, toen we ook zo vaak met grote groepen medewerkers `s avonds laat de straat opgingen, om de straatkinderen op te zoeken en hen over Gods liefde te vertellen, en hulp aan te bieden.

Hoop op honderden teams

Al met al was het een goede oefenperiode, voordat volgend jaar de WK komt. Dan hopen we honderden teams uit het buitenland en van de plaatselijke kerken op de been te krijgen, niet alleen in Belo Horizonte, maar in alle twaalf steden waar de wedstrijden van de WK gespeeld zullen worden, om Gods licht te laten stralen en Zijn woorden van liefde en gerechtigheid, compassie en redding te laten klinken.

Koreaans in Sao Paulo, Frans in Zwitserland

Al vrij snel na deze intensieve weken, vertrokken Johan en ik allebei om les te geven. Johan was door een Koreaanse DTS, die in Sao Paulo gehouden wordt, uitgenodigd om een week les te komen geven, terwijl ik was uitgenodigd om bij Jeugd met een Opdracht in Zwitserland te komen onderwijzen over het werken met kinderen in nood. Er draaiden daar tegelijkertijd twee verschillende cursussen, een voor het opleiden van onderwijzend personeel, en een ander voor het opleiden van zendelingen die met kinderen in nood willen gaan werken, de Children at Risk School. Ze hadden de studenten voor deze ene week samengevoegd. Het was ontzettend leuk om te doen. Een groot deel van de studenten kwam uit de Franssprekende landen van Afrika, en alles werd dus naar het Frans vertaald. Terwijl Johans lessen naar het Koreaans werden vertaald…Heerlijk! We genieten van deze geweldige mogelijkheden om mensen van andere landen en culturen een beetje te mogen onderwijzen van alles wat wij op onze beurt met vallen en opstaan geleerd hebben! En vooral, om hen te mogen bemoedigen, in hun werk en hun leven, vooral heel dicht bij God te blijven, op Hem te vertrouwen, die al de mooiste plannen voor hen bedacht heeft.

Samen met de leiders van de school in Zwitserland

Vakantie in Ermelo met Davi en Dilma

Een leuke bijkomstigheid van mijn week in Zwitserland was, dat mijn ticket zo geboekt was, dat ik op de terugreis twee weken in Nederland had, precies tijdens de vakantie van Dilma en Davi, die we toen dus samen in Ermelo konden vieren. We hadden zelfs Braziliaanse temperaturen, dus dat was helemaal fantastisch!

Wat geweldig om te zien dat Davi weer lekker in zijn vel zit. Zijn nierfunctie is nu 50%. God heeft echt een wonder gedaan, aan het begin van dit jaar was het maar 15-20%! Hij was niet meer zo moe, trilde niet meer, en kon weer heerlijk genieten van het gezellig samen eten, of koffie drinken met wat lekkers erbij. Mijn ipod met aanbiddingsmuziek stond de hele dag gedempt aan, en ik hoorde Davi vaak zacht meezingen of neuriën. Geweldig, wat zijn we daar dankbaar voor!

Dilma is aan het inburgeren

Dilma zit nog in de aanpassingsfase. Ze is afgelopen november naar Nederland verhuisd, en is nog allerlei nieuwe dingen van de Nederlandse cultuur aan het leren. Hoewel ze natuurlijk bij ons als Nederlanders opgegroeid is, en wel al een heleboel gezien en geleerd had, is het wonen in Nederland toch anders. Zo heeft ze voor het eerst meegedaan met de avondvierdaagse. Ik had het van te voren aan haar proberen uit te leggen, het elke avond gezellig met zijn allen lopen, de plaatselijke fanfares, en over die laatste dag, met al dat snoep en die bloemen, maar je moet het toch een keertje meegemaakt hebben om zoiets echt Nederlands te leren kennen.

Dilma is net als Davi verstandelijk beperkt, maar ze leert toch best heel snel de Nederlandse gebarentaal. Het helpt natuurlijk enorm dat de medewerkers van de Pinnenburg, de woonvoorziening met verschillende huizen waar Davi ook woont, allemaal gebarenles hebben gehad en dat haar dagbesteding op een gebarenboerderij is. Het woord zegt het al: het is een boerderij waar nog meer doven werken en geholpen worden. Ook in de kerk wordt alles voor haar in gebaren vertaald. Ze geniet van de uitjes zoals de EO jongerendag en Opwekking, waar ze met z`n allen aan deelnemen, of de speciale praise-weekenden, georganiseerd voor moeilijk lerende jongeren. En langzaam maar zeker burgert ze in. Maar als ik haar dan zo samen met Davi vergelijk, zie ik vooral hoe goed Davi ingeburgerd is, hij is een echte Puttenaar, houdt van zijn dorp, en is helemaal gelukkig als we even tijdens onze vakantie van Ermelo naar Putten fietsen voor een ijsje bij de Parel, volgens hem het beste ijs van heel Nederland!

Maar Davi woont dan ook al ruim 5 jaar in Nederland, en Dilma nog geen eens een jaar. Willen jullie ook voor haar bidden?

Tweede boek

Ik ben de afgelopen maanden begonnen aan het schrijven van ons volgende boek, deze keer een boek met de lessen die we tijdens de Children at Risk School geven. Het is een heel project, en met al het werk van de voorbereidingen van de evangelisatie en compassieteams die we met de WK hier hopen te ontvangen, en al ons reizen en lesgeven, gaat het nog erg langzaam. Maar goed, het begin is er en de voorlopige planning is, dat het in 2015 uit zal komen.

Marathon lesgeven

De aanstaande drie maanden gaan Johan en ik weer samen reizen en lesgeven. Het wordt een hele marathon!  In september hopen we naar Mexico te gaan, onder andere voor een conferentie van de University of the Nations, waar ook de Children at Risk school bij ingeschreven staat, die wij 24 jaar geleden gestart zijn om jonge mensen op te leiden voor hun werk met kinderen in nood.

In oktober hopen we niet alleen op de Children at Risk school hier in Belo Horizonte les te geven, maar ook op de Children at Risk school in Curitiba, in het zuiden van Brazilië. Op onze trouwdag, 10 oktober, waarop we 35 jaar getrouwd hopen te zijn, spreken we daar dan ook nog op een conferentie over mensenhandel en seksuele exploitatie.

En dan in november mogen we op een groot congres in Mumbai in India  spreken en daar dan de rest van de maand aan de Indiase studenten van de Children at risk School lesgeven.

Met Sinterklaas hopen we dan op doorreis heel kort in Nederland te stoppen, om weer even bij onze kinderen en familie daar te zijn, en vooral om ons achtste kleinkind dan te bewonderen, wat dan hopelijk net geboren is. Geweldig, wat een zegen al onze kinderen en kleinkinderen, we genieten er geweldig van. Na nog een conferentie in het midden van Brazilië hopen we dan vlak voor kerst weer in Belo Horizonte te zijn, om dat dan samen te kunnen vieren met onze twee getrouwde dochters, onze schoonzonen en de vijf kleinkinderen die hier wonen, en met Dilma, die dan voor een maand op vakantie naar Brazilië komt.

Willen jullie ook bidden voor onze gezondheid tijdens al dat reizen? En voor wijsheid en inzicht bij alle lessen die we mogen gaan geven?

Dank jullie wel voor jullie steun aan ons, wat het mogelijk maakt om dit allemaal te mogen doen. We weten ons heel erg gezegend met familie en vrienden die zo achter ons staan, achter ons werk, en ons biddend en financieel helpen.

We bidden jullie Gods rijke zegen toe!

Gebedspunten

• Dank God voor de goede tijd van evangelisatie tijdens de Confederations Cup. Bid voor de voorbereidingen om honderden evangelisatie en compassie teams voor de WK te kunnen ontvangen.
• Dank God voor Davi’s verbeterde gezondheid. Bid voor Dilma’s inburgering.
• Dank God voor de vele Children at Risk Scholen, in Brazilië en wereldwijd, waar honderden jonge mensen opgeleid worden om met kinderen in nood te werken. Bid voor al onze reizen en lessen die we mogen gaan geven.