Na ons heerlijke maar ook drukke verlof in Nederland zijn we
ondertussen aan onze grote reis begonnen. Een reis van bijna 7 maanden in
verschillende landen in Azië. Eind september hopen we dan weer terug in
Nederland te zijn, om de Children at Risk School voor te bereiden, die we in
januari 2018 op Heidebeek hopen te gaan geven. Dat wordt een school met een
focus op kinderen van vluchtelingen.
Verre
Oosten
Maar nu eerst dus even een paar maanden in het verre oosten. Kinderen
in nood zijn er over de hele wereld, en we zijn blij dat er ook hier jongeren
zijn die heel graag deze kinderen willen helpen, en willen leren hoe ze dat het
beste kunnen doen.
We verblijven nu in een hele grote stad, en zijn onder de indruk
van de duizenden torenflats waar hier dag en nacht aan gebouwd wordt. Prachtig
aangelegde wijken schieten als paddenstoelen
uit de grond. Grote 8-baans wegen lopen door de hele stad, en auto’s,
geruisloze elektrische brommertjes, voetgangers en bussen lijken zonder al te
veel problemen er samen bezit van te nemen.
Goudvisjes
vissen
In het centrum van de stad is een kleine vijver met duizenden
goudvisjes. Op zondagmiddag zien we daar ouders die met hun kleuters komen
vissen, met kleine hengeltjes en emmertjes, om hun aquaria thuis weer op te
vullen. Zo schattig! De mensen lachen vriendelijk naar ons als ze zien dat we
er foto’s van willen nemen. Ze zijn trots op hun stad en land, en willen
gastvrij ons van alles mee laten genieten.
Achtergelaten
Maar er is hier ook een grote nood. In de dorpen worden miljoenen
kinderen door hun ouders achtergelaten in de zorg van opa’s en oma’s of ooms en
tantes, zodat de ouders beiden ver weg in een grote stad kunnen gaan werken, om
meer geld te verdienen. Sommige ouders doen dit omdat ze superarm zijn, en het
hun enige manier is om voor hun gezin in het onderhoud te voorzien. Anderen
doen het omdat ze meer geld willen, betere huizen, mooiere auto’s, meer luxe. Doordat
alleen de ouders naar de grote steden vertrekken, en niet de hele gezinnen, is
het hier gelukt om favelas te voorkomen, in tegenstelling met Brazilië.
Maar daar is in de gezinnen een hoge prijs voor betaald.
We hebben al met zoveel van deze achtergelaten kinderen gesproken,
en allemaal vertellen ze over de diepe pijn die dit veroorzaakt, de gevoelens
van verlaten te zijn, genegeerd en afgewezen. Soms worden ze van het ene
familielid naar het andere doorgeschoven en moeten ze dus ook steeds van school
en vriendjes en vriendinnetjes veranderen. Ze voelen zich vaak teveel bij de
gezinnen waar ze tijdelijk opgenomen worden, en zien hun eigen ouders alleen
maar even tijdens een jaarlijkse korte vakantie. Ook de jonge mensen met wie
wij spraken, hebben bijna allemaal dezelfde ervaringen en kunnen zich goed hierin
identificeren.
Maar er zijn ook veel kinderen die geen grootouders of andere
familieleden hebben om op hen te passen en dan maar in een soort
weeshuis-kostschool onder gebracht worden. Het zijn natuurlijk geen echte
wezen, want hun ouders leven nog, maar die zijn druk met hun werk in een verre
stad. Voor deze kinderen is het vaak nog zwaarder, zo op te groeien zonder
goede banden te maken met familieleden. Niet alleen is het allemaal tijdens hun
kinder- en tienertijd een stuk moeilijker, maar het geeft vaak later in hun
leven ook allerlei psychologische en sociale problemen.
Abortus
Waar we ook veel over horen is dat het afbreken van
zwangerschappen door middel van abortus hier de normaalste zaak van de wereld
is. Het is erg goedkoop.
Het is hier een zo “normale” procedure geworden, dat de eerste
vraag, die de dokter aan een nieuwe vrouwelijke patiënt stelt, vaak is:
“Hoeveel abortussen heb je al gehad?” wetend dat bij elke abortus er niet
alleen een kindje gedood wordt, maar de vrouw ook steeds meer kans heeft op
allerlei lichamelijke en psychosomatische klachten.
Jongeren
zetten hun leven in.
Het is dan ook geweldig om te zien dat er jonge mensen zijn die
hun leven in willen zetten om kinderen, tieners en hele families te helpen. Er
zijn jongeren met plannen om huizen voor zwangere meisjes te beginnen, er wordt
gedroomd om organisaties op te zetten die adopties gaan promoten en bevorderen.
Er worden families getraind in de opvoeding van hun kinderen, onder andere door
middel van korte weekend-kampen en door websites met allerlei goede artikelen.
Ook voor kinderen worden er kampen georganiseerd, worden kinderen in naschoolse opvang begeleid en
worden er vrijwilligerswerk en counselingpraktijken opgezet om kinderen te
helpen, die door hun ouders achtergelaten zijn. Prachtig om al die plannen te
horen, en te zien hoe de eerste stappen hierin genomen worden.
Oogontsteking
We genieten er beiden van om dit mooie land met zijn prachtige
mensen een klein beetje te leren kennen, maar hadden niet verwacht dat we ook
de gezondheidszorg van nabij zouden leren kennen door een opname in een ziekenhuis!
Johan heeft al vanaf dat hij tiener was de ziekte van Bechterew, een
soort reumatische ziekte. Een van de bijverschijnselen is dat hij daar zo nu en
dan een nare oogontsteking bij krijgt. We hebben als we op reis gaan, altijd
een hele zak met medicijnen bij ons, in geval dat… maar deze keer reageerde
zijn oog niet op de prednison druppels en werd het alleen maar erger. We
moesten er snel mee naar een dokter.
Ziekenhuis
opname
Vlakbij waar wij verblijven, is een schitterend nieuw 20
verdiepingen groot ziekenhuis. Daar gingen we toen heen voor hulp. Toch altijd
spannend in zo’n heel ander land met een taal die we niet spreken! Maar we
hoefden ons geen zorgen te maken, de dokters waren super aardig en deden hun
uiterste best om ons te helpen. En gelukkig, met een heleboel gebed van mensen
uit allerlei werelddelen, infusen met antibiotica, spuiten rond zijn oog met
corticosteroïde en vele oogdruppels, begon de ontsteking langzaamaan te
verminderen. Willen jullie ook met ons danken en bidden voor een goede
gezondheid tijdens de rest van onze reis?
We zijn dankbaar voor jullie, een lieve en trouwe groep mensen die
om ons heen staan met jullie gebed en met jullie giften. Het is een heerlijke
geruststelling voor ons, vooral in de meer onzekere tijden, dat jullie met ons
meeleven, voor ons en de kinderen in nood bidden, en ons zo “dragen” in deze
reis. We bidden dat vele kinderen, die in moeilijke situaties leven, bereikt
worden met de liefde van de Vader. En we bidden ook jullie allen Zijn rijke
zegen toe!
Johan en Jeannette
Giften
Er zijn in Nederland wat nieuwe
regels, wat betreft het overmaken van giften aan zendelingen. Daarom verzoeken
wij u bij het overmaken van een gift voor ons altijd te vermelden: PF2496 Children at Risk.
Gebedspunten
Bid voor de achtergelaten kinderen, die zich meestal niet gewenst
en geliefd voelen. Bid voor hun families, dat ze in zullen zien dat hun
kinderen hun kostbaarste geschenk zijn.
Dank voor de jonge mensen die deze kinderen willen helpen, met
liefde en counseling.
Bid voor alle vrouwen die al verschillende abortussen gehad
hebben, of die op het punt staan hun kindje te aborteren.
Dank God voor de jongeren die zich inzetten deze vrouwen te
helpen, onder andere door adopties te bevorderen.
Bid voor onze reis en onze gezondheid.
Dank God voor de verschillende Children at Risk Scholen die er in
Brazilie en wereldwijd zijn.
Bid dat er vele jonge mensen opgeleid zullen worden om God te
gehoorzamen en hun leven in te zetten voor de kinderen in nood.
Bid voor de voorbereidingen van de Children at Risk School in
Nederland in januari 2018 (zie: http://ywamheidebeek.org/car/)
