Vandaag werden we wakker met het geschreeuw van een heel stel
aapjes! Ja, we zijn drie weken in het Amazonegebied, waar we les geven in een
Children at Risk School. De basis van Jeugd met een Opdracht in Porto Velho
ligt midden in het oerwoud. Het is een prachtig groot terrein, waar bijna
iedereen in houten huisjes op palen woont. Er zitten felgekleurde vogels in de
bomen en we eten het meest exotische fruit. Maar de aapjes zijn niet altijd
even lief als in de dierentuin: ze hadden gisteren met een heel stel op de
waslijn gezeten en die als publieke wc gebruikt. Helaas hingen er ook net
gewassen kleren aan…
 |
| Tijdens ons verblijf daar lieten een paar indianen zich dopen in het meertje. Dat was extra moedig omdat er een poosje daarvoor er vlak bij een 6 meter lange slang gezien was! :) |
De focus van het werk hier is vooral het helpen van verschillende
indianenstammen en de arme bevolking die langs de rivier woont. Er is dus ook
de Children at Risk school, die de medewerkers opleidt om kinderen op allerlei
manieren te helpen om God te leren kennen, Hem te leren vertrouwen en te gehoorzamen.
We reizen
wat af
Sinds we eind april weer in Brazilië teruggekomen zijn, hebben we
al in een hele serie verschillende scholen les gegeven, om medewerkers op te
leiden. Er komt ook de volgende weken en maanden nog een hele serie
binnenlandse reizen aan, om in Children at Risk scholen, maar ook op
conferenties, te mogen spreken. Normaal pak ik mijn oude, vertrouwde rode
toilettas weer uit als ik thuiskom en stal ik mijn shampoo, zeep, flesjes en
crèmes uit op de glazen planchetten in mijn badkamer, maar deze maanden reizen
we zoveel, dat ik mijn toilettas helemaal niet meer opberg, maar vol en
reisklaar in de badkamer aan een haakje hang.
Het “Children at Risk Seminar” in Noord Irak
Maar laat ik nog even over april, onze laatste maand in
Nederland/Irak vertellen. Er gingen een heleboel deuren open sinds Johan en ik
samen in februari in het noorden van Irak, Koerdistan, waren. We waren erheen
gereisd om te zien of we de christenen daar, die voor de IS gevlucht waren,
zouden kunnen helpen met o.a. korte opleidingen om de beginselen van
traumacounseling te onderwijzen voor de kinderen van de vluchtelingen. Voor ons was het allemaal spannend en nieuw,
want we hadden wel al veel gewerkt met kinderen in nood in Brazilië,
verschillende landen in Afrika, India en Haïti, maar nog nooit in het Midden
Oosten.
Er werd toen besloten om in april terug naar Irak te gaan en een
twee weken durend Children at Risk seminar te geven. Er was een plaatselijk
team wat het voorbereidende werk deed en er waren verschillende plaatselijke kerken
die heel erg geïnteresseerd waren in het programma. Ze hadden al honderden
families opgevangen, waarvan er tientallen nu in hun kerkgebouwen of in andere
vaak nog onafgebouwde structuren woonden.
Toen Johan begin april terugkwam, stonden er 22 enthousiaste
studenten klaar om deze cursus te volgen. Ze deden erg goed mee. De lessen
begonnen ‘s morgens vroeg en gingen tot laat in de middag door. Tussen de theorie
lessen werden er ook nog 4 dagdelen praktijk lessen gegeven, in een grote witte
tent van de Unicef die naast één van de kerken stond. Hier was een veilige plek
gecreëerd voor de kinderen van de vluchtelingen, om te komen leren en te spelen.
Er waren verschillende vertalers, die van te voren al het lesmateriaal voor de
studenten vertaald hadden, samen met de boekjes die de studenten met de kinderen
gebruikten. Het zag er allemaal piekfijn uit. Alles met elkaar werd het een
groot succes.
 |
| Johan geeft les |
 |
| De studenten tijdens de praktijklessen met de vluchtelingenkinderen |
 |
| Aan de hand van zelfgemaakte kaarten van Irak, vertellen de kinderen hun verhalen over de dagen dat ze met hun ouders op de vlucht waren. |
“Wil je terugkomen om een vervolg cursus te geven?”
“Zou je nog zo’n zelfde cursus kunnen geven, niet alleen hier maar
ook in andere plaatsen, zodat er nog meer mensen opgeleid worden?
“ Zou je ook ‘s avonds les kunnen geven?”
Ontzettend fijn om zo’n geweldige feedback te krijgen natuurlijk,
maar tegelijkertijd ook schrijnend, want de nood is zo verschrikkelijk groot.
 |
| Een tiener maakte deze tekening van wat ze gezien had: meisjes werden weggeleid om als seksslavin verkocht te worden... |
 |
| Een prachtig meisje, die al veel te veel meegemaakt heeft. |
“Oh Heer,
ontferm U”
Johan en ik en het plaatselijke team in noord Irak hebben erover
gebeden, en hebben besloten om later dit jaar er weer heen te gaan. Het zijn
plannen waarbij we steeds weer bidden of het nog kan. Elke dag lezen we weer in
de krant over gebieden dicht in de buurt, waar hevig gevochten wordt.
Deze week
zijn er ook weer honderdduizenden mensen daar op de vlucht geslagen, het is
niet te overzien. Maar tegelijkertijd is er een vreselijke grote honger en
dorst om God te leren kennen, en zijn liefde, troost en trouw in alle nood om
hen heen. Er zijn daar geweldige mogelijkheden. Wat kan je nu beter aan deze
vluchtelingen geven, dan de kans om een persoonlijke relatie met God op te
bouwen: Hem te leren vertrouwen, van Hem te leren houden, en Hem te leren
gehoorzamen, en dat dan ook weer aan de kinderen te mogen onderwijzen? Niets
toch? Willen jullie ook bidden dat de situatie daar veilig wordt voor de
vluchtelingen en hun kinderen, voor de plaatselijke christenen en ook voor ons
als we er weer heenreizen?
Verhuizen
naar Rio de Janeiro
En tussen alle reizen door zijn we ook druk met de voorbereidingen
om volgend jaar voor 8 maanden naar Rio de Janeiro te verhuizen. Rio met zijn
adembenemende mooie natuur, zijn witte stranden en de tropische eilanden voor
de kust. Er zijn de prachtigste foto’s en schilderijen van gemaakt. Maar het is ook de stad met zijn 800
sloppenwijken of “favelas”. Sommige van die favelas zijn “gepacificeerd”, de
drugsbendes zijn eruit verjaagd en er is een permanente politiepost gevestigd.
Andere favelas gaan “gewoon” op de oude voet door, daar zijn de leiders van de
drugsbendes nog steeds de baas. In beide soorten favelas zijn er dagelijks grote problemen en is de criminaliteit hoog.
Drugs gerelateerde moord is de doodsoorzaak van de helft van de tieners die in
deze favelas overlijden, waarbij jongens 12 x zoveel kans lopen om vermoord te
worden dan meisjes.
Daarnaast zijn er nog een heleboel andere grote problemen. Jeugd
met een Opdracht werkt al 30 jaar in de sommige van die favelas, en in 2016,
het jaar van de Olympische Spelen, wanneer de ogen van de hele wereld op Rio
gericht zullen zijn, hopen we samen met de
verschillende YWAM basissen van Rio eenmalig een tweetalig (Engels en
Portugees) trainingsprogramma aan te bieden, bestaande uit een Discipelschaps
Training School (DTS), gevolgd door een Children at Risk school. Het totale
programma zal 8 maanden duren.
Wonder:
gratis onderdak voor 80 personen in Rio de Janeiro
De planning hiervoor is al 2 jaar geleden begonnen, maar we hadden
nog steeds geen gebouw waar ook de studenten zouden kunnen verblijven. We
wilden graag een plek dicht bij het centrum hebben, dicht bij de favela Borel
waar we al een groot goedlopend buurtcentrum hebben, en zo mogelijk dicht bij
het beroemde Copacabana strand…
Maar ja, waar vind je dat, en niet te duur
tijdens het jaar van de Olympische Spelen? Vorige maand hoorden we via een medewerker
uit Rio van het wonder: een grote kerk heeft haar leegstaande gebouw gratis
aangeboden. Het heeft een grote kerkzaal, allerlei kleinere zalen die ze
vroeger gebruikten voor de zondagsschool, een grote industriële keuken, een eetzaal, en een appartement. Precies waar
we het wilden, dicht bij het openbaar vervoer, en ja hoor: 20 minuten van het
strand! We hoeven alleen de kosten van water en licht maar te betalen. Dit
helpt geweldig om de kosten van het programma per student zo laag mogelijk te
kunnen houden. Is dat niet bijzonder?
De eerste formulieren van de studenten zijn ook binnen. Maar daar
hebben we nog wel wat hulp bij nodig. We zouden graag 80-100 studenten hebben
en we willen jullie vragen om ons te helpen dit bijzondere trainingsprogramma
in Rio te promoten. Kennen jullie misschien jongeren die geïnteresseerd zouden
zijn om volgend jaar, van januari t/m augustus 2016 voor acht maanden naar Rio te komen, om de
DTS te volgen met meteen daarna de Children at Risk School ? Willen jullie hen naar
ons doorverwijzen?
We hebben een website met meer info:
en ook via onze blog, mail en Facebook kunnen ze met ons in
contact komen. Willen jullie ons helpen om de juiste jongeren te vinden?
Verschillende
nieuwsbrieven
Al een paar jaar schrijven we onze persoonlijke nieuwsbrief, en
wordt er op de basis van Jeugd met een Opdracht in Belo Horizonte een brief
geschreven met het nieuws over de verschillende huizen en projecten. Sommigen
van jullie krijgen alleen onze persoonlijke nieuwsbrief, anderen alleen de
JOCUM BH nieuwsbrief en weer anderen
ontvangen ze allebei. Mochten jullie één van de twee niet meer willen
ontvangen, of juist wel allebei, of andere veranderingen willen doorgeven, willen
jullie dat dan naar mij mailen op jlukasse@gmail.com? Dan zal ik
proberen naar ieder de juiste brieven te sturen!
Heel erg bedankt voor jullie gebed voor ons, voor jullie trouwe
financiële giften en voor de bemoedigende e-mails. We zijn dankbaar voor de
vrienden die we in jullie mogen hebben!
Gods rijke zegen toegewenst!
Gebedspunten
Bid voor de vluchtelingen
uit Syrië en Irak, voor bescherming op de nieuwe plaats waar ze nu wonen, en
dat ze God diep en persoonlijk mogen leren kennen: Zijn liefde, troost,
vergeving en genade. Dank voor de
deuren die open gaan om hen te onderwijzen, zodat de kinderen in de
vluchtelingenkampen geholpen zullen worden.
Bid voor
bescherming van de christenen in het Midden Oosten, de plaatselijke kerken en
lokale teams, en ook voor ons als we lange reizen maken. Dank voor de geweldige dingen die God aan het doen is in die
landen.
Bid voor het
trainingsprogramma in Rio de Janeiro in 2016, dat God ons de juiste studenten
zal sturen. Dank God voor het
geweldige gebouw dat we dan mogen gaan gebruiken.
