Hoe kunnen we de kinderen van de vluchtelingen van Syrië en Irak helpen?

“We waren helemaal in paniek, ik zat met mijn huilende kinderen in de taxi de stad uit, terwijl de auto’s van de IS ons tegemoet kwamen, de stad in. Ze schoten en ik en mijn kinderen gilden en huilden van angst. Maar we hebben het gered, de taxi reed hard door en we zijn ze ontvlucht, we zijn nu hier, maar ik heb nog steeds nachtmerries...” vertelt me een kleine jonge vrouw in Koerdistan, het noorden van Irak.

Achtentwintig jaar is ze, ze zou mijn dochter kunnen zijn. Ze heeft een zoontje van 7 en een dochtertje van 4. Ze draagt een prachtige blauwe lange jurk met glitters. Nieuwsgierig en hoopvol kijkt ze me aan. Er komen hier niet zoveel buitenlanders. Komen we hen helpen?

Children at Risk school in Irak?

We zijn inderdaad gekomen om te zien of we de kinderen van de vluchtelingen kunnen helpen. Kinderen die door de vreselijke dingen die ze gezien hebben, de angst die ze gevoeld hebben en alles wat ze tijdens hun vlucht meegemaakt hebben, getraumatiseerd zijn.

Toen we ongeveer een jaar geleden voor deze kinderen uit Syrië en Irak aan het bidden waren, moesten we denken aan de Children at Risk school die we in Haïti hebben mogen geven, tien maanden na de aardbeving in 2010 waar toen 300.000 mensen overleden. We hadden daar toen een groep van 39 christelijke Haïtiaanse jongeren uit 30 verschillende kerken, die door de aardbeving allemaal in tenten woonden en niet meer naar de universiteiten konden omdat die, net als hun huizen, ingestort waren.

Deze jonge Haïtianen hebben we toen een driemaandelijkse cursus mogen geven en op mogen leiden tot kinderwerkers en counselors, zodat zij op hun beurt uit konden gaan reiken naar de kinderen in de tentenkampen om hen heen. We hebben nog steeds contact met sommigen van deze studenten en krijgen geweldig nieuws van grote aantallen kinderen die zij sindsdien al hebben mogen helpen.

Foto van de studenten in Haïti, genomen tijdens de diploma uitreiking , December 2010

Zou dat ook mogelijk zijn voor de kinderen van de vluchtelingen van Syrië en Irak? vroegen we ons af. Zouden we christelijke jongeren uit Syrië en Irak die hebben moeten vluchten en nu niet veel te doen hebben, deze driemaandelijkse Children at Risk cursus aan kunnen bieden, zodat zij op hun beurt dan de kinderen kunnen gaan helpen? Zou dat niet fantastisch zijn, als de kinderen in de vluchtelingen kampen geholpen en gecounseld zouden kunnen worden door christenen die zelf ook door deze trauma’s gegaan zijn, die hen echt begrijpen? Veel beter dan een westerse buitenlander dat ooit zou kunnen?

We baden ervoor: “Heer is dit wat U wilt dat we doen? We willen doen wat U zegt Heer.” We waren ook wel wat bezorgd: zou het wel verantwoordelijk zijn om daar nu heen te gaan, met alle gruwel verhalen die steeds in de kranten staan van de IS? We namen wat voorzichtige stappen, spraken met mensen die er al geweest waren, mailden met mensen die er nu zijn, reserveerden een ticket, en na enkele weken vroegen we God om een duidelijk teken dat het goed zou zijn om te gaan, en vlak nadat we dat gevraagd hadden gaf Hij dat ons!

Open deuren in Koerdistan

Dus in februari zijn we in Koerdistan geweest, in het noorden van Irak. Het was bijzonder om te zien hoe er binnen een paar dagen allerlei deuren open gingen: een hoge piet uit de regering nodigde ons uit in zijn grote kantoor. Hij luisterde aandachtig naar de plannen, “ja, dat is wat we nodig hebben”, verzuchtte hij,

“Als jullie die jongeren die opleiding van drie maanden geven”, opperde hij,

“kunnen wij ze misschien daarna 9 maanden in dienst nemen in de vluchtelingen kampen, zodat het hele programma dan precies een jaar is. Ze kunnen dan met de kinderen van de kampen werken en er een salaris voor krijgen…”

“Wij hebben een huis met 6 grote kamers en een busje voor 15 personen wat jullie mogen gebruiken als je die cursus hier geeft,” bood weer iemand anders aan.

“Wij willen wel helpen met de logistieke kosten”, zei de volgende met wie we spraken.

Geweldig!! Toch moeten er ook nog een heleboel hobbels genomen worden, maar het plan is nu dat we in april in Koerdistan een verkorte cursus van 2 weken gaan houden, om te zien of het inderdaad allemaal haalbaar is, en als dat goed lukt, om dan daar vanaf september de drie maanden Children at Risk Cursus te geven aan christelijke jongeren die zelf hebben moeten vluchten, zodat ze een kans hebben op een praktische opleiding met daarna vast werk met de kinderen in de vluchtelingenkampen. Waardoor er dan dus een heleboel kinderen geholpen kunnen worden.

Er moet nog heel wat geregeld worden, het is een enorme uitdaging om deze school daar te geven, er kan ook nog van alles tussen komen, maar hier gaan we voor bidden en we hopen dat jullie met ons mee willen bidden.

Ik ben nu ook druk bezig met het lesboek voor de Children at Risk School, wat we aan het schrijven zijn. Door de reizen van de afgelopen maand en de operatie van Davi aan het eind van vorig jaar, was daar nog niet zoveel van gekomen, maar we gaan met hernieuwde moed verder!

Kroost

Met Davi gaat het erg goed sinds hij geopereerd is, daar zijn we God erg dankbaar voor. In de Kerstvakantie logeerde hij en Dilma bij ons, en hebben we dagenlang in Dilma’s nieuwe huisje geknutseld aan allerlei IKEA meubeltjes. Het is super gezellig geworden en ze is er o zo blij mee!

We genieten in deze tijd natuurlijk extra van de kleinkinderen die hier wonen, we zien ze bijna elk weekend, en ze zijn hier al verschillende keren wezen logeren: ”Bij opa en oma is het altijd een feestje!” roepen ze al als ze weer komen. Prachtig!

En dan missen we het stel in Brazilië natuurlijk. Maar Michele en Romeu verrasten ons door te mailen dat ze in april met hun kids naar Nederland komen om de Discipelschaps Training School (DTS) te doen, de vijf maanden durende basis cursus van Jeugd met een Opdracht. Ze gaan deze school volgen op Heidebeek in Heerde, waar wij hem 35 jaar geleden ook gedaan hebben! Leuk he?

We zien hen dan nog net hier in Nederland, want eind april gaan wij weer terug naar Brazilië. Dat zal daar nog wel even tegenvallen, want behalve Michele en Romeu en de kids die daar normaal in een appartement onder ons wonen, en er dan dus niet zullen zijn, zijn Johanneke en Jonathan en hun kids, die daar naast ons woonden, ondertussen ook 800 km verderop verhuisd, naar een andere basis van Jeugd met een Opdracht. Dat wordt een empty nest…

Hoewel dat best even slikken is, zijn we natuurlijk wel blij dat ze ieder Gods wil voor hun leven zoeken en daar ook aan willen gehoorzamen. Tja, wat wil je als ouders dan nog meer? We zijn trots op onze kids en verschrikkelijk dankbaar voor de kinderen, schoonkinderen en kleinkinderen die we gekregen hebben!

Als we terug zijn in Brazilië is vooral Johan al in een heleboel kerken en op basissen van Jeugd met een Opdracht uitgenodigd om les te komen geven, ga ik ook een paar weken lesgeven, hoop ik door te gaan met het schrijven van het boek, en werken we samen aan de voorbereidingen van de Children at Risk school in Koerdistan. En dan in 2016 hopen we dezelfde school te geven in Rio de Janeiro, tijdens de Olympische Spelen!

Rio de Janeiro

Wie wil er nu niet naar Rio, de mooiste stad van de wereld? Van januari tot augustus bieden we daar in 2016 een DTS aan, direct gevolgd door een Children at Risk School, met veel praktijkmomenten, waar we samen met de studenten zullen gaan werken met de kinderen in de favelas, de sloppenwijken van Rio, en de straatkinderen die rondhangen op het strand.

Kan je 8 maanden vrij maken, of ken je iemand die hier misschien in geïnteresseerd is? Dit is de website voor meer info! http://jlukasse.wix.com/ywam-rio-2016
Bid en kom!

Dankbaar!

Lieve mensen, wat een bijzondere groep van familie en vrienden hebben wij toch! Jullie zetten je praktisch in met nieuwsbrieven, adreslijsten, administratie, vergaderingen van Redding en Herstel, bidden, geven giften, staan achter kraampjes, staan achter ons, staan naast ons, bidden nog meer, bemoedigen, sturen mails, nodigen ons op de koffie, de thee, het middageten, het avondeten, helpen ons op allerlei praktische manieren, en bidden nog meer! We zijn jullie zo dankbaar! Dank jullie wel!

We wensen jullie Gods rijke zegen toe!

Gebedspunten:

• Bid voor de vele families uit Syrië en Irak, die hebben moeten vluchten, voor hulp, troost, genezing: Gods liefdevolle armen om hen heen.
• Bid voor de plannen om in april een twee wekelijk seminar te houden in Koerdistan, voor de christelijke vluchtelingen jongeren en daarna hopelijk de drie maandelijkse Children at Risk School van september tot november. Dank voor alle deuren die opengegaan zijn.
• Bid voor de plannen om de Children at Risk School in Rio te geven tijdens de Olympische Spelen. Dank voor het team in Rio die daar al voorbereidingen voor aan het treffen zijn.