Na dagenlange voorbereidingen, ze mochten ieder 70 kilo verdeeld over 3 koffers meenemen, waren alle koffers vol. We hadden van alles gekregen: allerlei soorten medicijnen, verband, pleisters, kleurtjes, schriften, etc.
Best heel bijzonder hoe mensen uit de buurt, die gehoord hadden dat Johan zou gaan, dozen vol medicijnen kwamen brengen. We hadden het ook op de nationale Braziliaanse YWAM website afgekondigd, met als resultaat dat ik hele bergen e-mails kreeg van jongeren die ook meewilden om te gaan helpen. We zullen gaan proberen om zo gauw mogelijk een volgend team te organiseren, misschien al voor eind februari.
Het was wel een hele spannende week. Het is niet zomaar een reisje. Wat zullen ze er allemaal aantreffen? De medewerkers van Jeugd met een Opdracht (YWAM) in Haïti schreven dat ze de afgelopen 2 weken meestal om 2 uur ’s nachts pas naar bed gingen en dan om 5 uur ’s morgens alweer begonnen. Dat kan je natuurlijk niet zo lang volhouden!
Ons team zal donderdag de rit per bus maken, tussen de hoofdstad van de Dominicaanse Republiek, en St. Marc. Het stadje in Haïti waar de YWAM basis is. Dat is een gevaarlijk stuk, omdat er zoveel wanhopige en hongerige mensen zijn, die de laatste tijd zelfs ook de auto’s met dokters en hulpgoederen aangevallen hebben. Normaal kan je die 200 km in een paar uur rijden, maar we hoorden dat ze er nu vaak wel 18 uur over doen.
Willen jullie bidden voor een veilige aankomst?
Eduardo Santos, Johan en Michelle Chaves uit BH
Eduardo is de leider van het buurtcentrum in een van de meest criminele wijken van Belo. Hij is een echte evangelist, praat met iedereen, en vertelde me vanmorgen op het vliegveld wat een voorrecht hij het vond, om in deze moeilijke situatie in Haiti, als een ambassadeur van God te mogen gaan. Eduardo is getrouwd met (Nederlandse) Tinka, ze hebben een dochtertje van anderhalf en verwachten de tweede.
Michelle is, net als Eduardo, Braziliaans en spreekt ook nog eens vloeiend engels en frans. Zij is een geweldig goeie onderwijzeres, haar koffers gaan dan ook vol met kleurtjes, schriftjes, ballonnen en ballen. Ze is van nature geen avonturierster, en heeft een moeilijke week van zorgen maken gehad. Maar toch voelde ze zich geroepen en bevoorrecht om ook in dit eerste team te mogen gaan.
En wij? Ja, we lazen al het nieuws op het internet over Haiti. CNN,BBC, de nederlandse kranten. We zagen vreselijke fotos, gruwelijke filmpjes, lazen over de reddingspogingen. We stonden er mee op en gingen ermee naar bed. Maar wij hebben ook hoop, dat de komst van het team een hele opluchting zal zijn voor de vaste staf van YWAM daar. Dat ze tot zegen zullen zijn voor velen, vooral voor kinderen. En dat ze zullen kunnen helpen om de komst van toekomstige teams voor te bereiden.
Wat mij hielp was een stukje uit Markus 3 waar de Heer Jezus vraagt: “Mag met op de sabbat iemand helpen of moet je hem in de kou laten staan? Is het een dag om mensen te redden of om te doden?”
Het sprong eruit: ja, het is een dag om mensen te helpen! En ook al ben ik zelf niet gegaan, omdat mijn rug toch teveel problemen geeft, weet ik me wel helemaal betrokken bij het team, en ben ik blij dat Johan wel kon gaan.
De laatste dag was een gekkenhuis met kranten die voor interviews belden, tv's die programmas over het team wilden maken...
Maar het is gelukt, ze zijn onderweg!
Wilt U ze gebruiken Heer om tot zegen te zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten